W139 – Sonic Acts
Ik zie een installatie met vier matjes op de grond. Die matjes zijn verschillende tinten groen en wolk vormig. Daarboven hang een projector die een patroon om de matjes heet projecteert. Een licht groen doolhof patroon met donkere plekken. Het ziet eruit als een soort natuur patroon. Als je in de installatie gaat staan verdwijnt het patroon. Dan is het zwart. Zodra je eruit stapt komt het patroon weer langzaam tevoorschijn. Om de installatie hangt een donkergrijs gordijn.
Ik denk dat dit werkt over relatie tussen mens en natuur gaat. Als de mens te dichtbij komt dan verdwijnt de natuur. Maar als de mens weer weggaat neemt de natuur het weer langzaam over. Ik vond het een komisch effect toen het groende doolhof patroon wegging. Ik dacht eerst dat ik iets gesloopt had. Maar toen bleek het patroon dus weer langzaam terug te komen. Ik denk dat de groen kleedjes een soort moeder natuur is. De oorsprong. Omdat die niet verdwenen. Een plek waar je altijd naar terug kan vluchten.
Die patronen lijken net op een doolhof. Heeft dat een functie? Waar staat dat doolhof voor? Heeft dat te maken met dat je jezelf kan verliezen in de natuur? Maar als je erin staat dat het dan verdwijnt?
